Ravioli z grzybami

Owszem jest trochę pracy, ale mniej niż przy pierogach, a jak się ma maszynkę do makaronu to w ogóle - plaża. 

Najpierw więc makaron. Zdecydowanie polecam semolinę - no bo jak człowiek ma się namachać, to przynajmniej niech mąka będzie najprzedniejszego gatunku.   

Na każde 100 gramów mąki - 1 jajko (albo 2 żółtka) i szczypta soli. To jest standardowa porcja jednoosobowa. Trzeba porządnie zagnieść, zrobić kulkę, wsadzić do woreczka i dać ciastu nieco odpocząć - koło godziny jest ok. Jak widzicie, że przy zagniataniu ciasto się sypie, można dodać łyżkę ciepłej wody. 

I robię to tak: na gorące masło rzucam drobno pociachaną cebulę, jak się podsmaży - znacznie mniej drobno pociachane grzyby. Smażę do miękkości - ale nie ciapy, doprawiam solą i pieprzem, dolewam sok z cytryny i wrzucam pietruszkę. Ściągam z grzania. Jak nieco wystygnie dodaję do farszu żółtka - one przy gotowaniu się nie zetną, tylko rozkoszną emulsją okryją kawałki grzybów. Farsz gotowy.  

Teraz wałek w dłoń, mąką podsypanie i jazda - na cieniutko. Ciasto powinno bez większych oporów poddawać się presji wałka i stworzyć cienką, zwartą i konsystencjonalnie stabilną płachtę. 

Tnę ją na równe pasy. Farsz nakładam na jednym w równych (w miarę) odstępach, makaron dookoła farszu majuję mokrym pędzelkiem (dzięki temu lepiej się lepią) i przykrywam drugim pasem. Dociskam, przekrawam na kwadraty i finezyjnie brzegi przygniatam widelcem.   

Potem hop - do lekko osolonego wrzątku. Na jak długo? Trudno powiedzieć - wszystko zależy od ciasta i jego grubości - od 3 nawet do 10 minut. 

I teraz gwóźdź programu - dressing, topping, polewa - cud maślano-cytrynowy. 

Na 3 łyżkach masła podsmażam - wcześniej odłożone - najładniejsze grzyby. Ostrożnie, żeby nie przypalić masła. Jak się ładnie zarumienią - 1 zgnieciony ząbek czosnku, skórka starta z połówki cytryny i niewielka kapka wina białego wytrawnego (ok. 50 ml), ciut soli i pieprzu. Po wlaniu wina wszystko zabulgocze i szybko odparuje - zostanie tylko winna, cudna esencja.  

Ravioli lekko podlane tymże sosem i oprószone grubo pociętą zieloną pietruszką i płatkami sera - Dziugasa - by tej włoskiej formie nadać jeszcze więcej słowiańskiego charakteru