Rösti

Historia tej wspaniałej potrawy zaczyna się od ziemniaków - wielu ziemniaków - pociachanych na słomkę. Jest z tym trochę roboty, ale spokojnie - spalone na cięciu kalorie odda z nawiązką :)

Słomkę dokładnie płuczę w zimnej wodzie i osuszam. Małymi partiami smażę na niewielkiej ilości masła klarowanego albo oliwy - kilka minut do lekkiego zezłocenia, ale nie musi być dokładnie. Kolejne usmażone partie wsypuję do tortownicy - to jest też czas na solenie, pieprzenie, dorzucanie ulubionych ziół (tymianek, rozmaryn, oregano) i opcjonalnie grubo posiekanych, a nawet całych ząbków czosnku.

Jak ma się głęboką patelnię z nietopliwą rączką to można użyć jej, acz uważam, że tortownica jest najwygodniejsza przy dalszych manewrach.

Bo oto ziemniaczany tort wędruje do pieca celem dalszego złocenia i schrupcenia powierzchniowego - 200 stopni - można użyć wynalazków typu funkcja grill czy termoobieg. Po 20-30 minutach góra powinna być już ładnie przypieczona. Teraz przychodzi czas na przewrotkę - stąd też tortownica jest dobrym wyborem - wystarczy zdjąć ten rant, na górę placka położyć papier do pieczenia, na to deskę i sprawnym ruchem odwrócić. Po trzeciej próbie wychodzi już tak, że nie trzeba sprzątać kuchni :D

Po tym fikołku piekę jeszcze ok. 20 minut. W czasie pieczenia całość dość mocno się zbija tworząc taką półzwartą konsystencję - tzn raczej trzyma fason, ale porcje i tak dobrze jest nakładać czymś płaskim.

Danie solidne jak szwajcarski bank, a jeszcze z płynnym żółtkiem... i ten maślany posmak... kilka gryzów i można ogłaszać neutralność...