Śląskie makówki

Opcjonalnie można dodać kapeczkę olejku migdałowego - moja babcia tak robiła, ale nie mam specjalnego sentymentu do tego. Za to - o ile nie ma dzieci w pobliżu - całkiem przyjemnie jest namoczyć rodzynki w jakimś wysokoprocentowym alkoholu (rum, brandy, whisky) albo po prostu dodać spory jego chlup. 

 Wykonanie jest niezwykle łatwe. Potrzebny jest pokaźny garnek o grubym dnie. Do niego mleko i masło. Ostre grzanie. Jak mleko jest już gorące - do środka miód, a kiedy to wszystko zawrze - mak. Teraz ogień do minimum i częste mieszanie, żeby się nie przypaliło. Jakieś piętnaście minut. To powinno mieć konsystencję ciaplyty jak na Śląsku mówi się na mokre błoto. Jeśli mak wypije zbyt dużo i robi się sucho i gęsto - trzeba dolewać mleka. 

W tym czasie można sobie posiekać bakalie - niezbyt drobno - ale nie wszystkie - część posłuży do dekoracji. Czyli można sobie zostawić trochę orzechów, migdałów, kokosu - zależnie od wizji i zdolności artystycznych. 

Po kwadransie gotowania do masy kokos, bakalie, jeśli jest - alkohol, zamieszanie i z gazu.

Ostatnia faza to układanki - warstwowo. Najpierw trochę masy - potem warstwa chałki - znów masa i tak do wyczerpania zapasów. Jeśli używane pieczywo jest bardzo suche - dobrze jest je na sekundę wsadzić do mleka - chyba że masa makowa jest bardzo mokra - wtedy to się jakoś tam uzupełni i zrównoważy. 

Na koniec jeszcze tylko dekoracja i do lodówki na kilka godzin. 

I jeśli nawet makówki tak ogólnożyciowo szczęścia nie przynoszą, to przynajmniej w tym krótkim okresie w czasie i zaraz po spożywaniu.